На працягу 9 гадоў кожны народ адзначае 21 лютага Дзень роднай мовы. Першапачаткова з такой ініцыятывай выступіў Бангладэш. Менавіта ў гэтай краіне 21 лютага 1957 года загінулі пяць студэнтаў, якія адстойвалі права навучацца на роднай мове.
Зараз у нашым рознакаляровым і рознагалосым свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моваў. Палова з іх пад пагрозай знікнення. Дзеля захавання моў, якія апынуліся на парозе знікнення, міжнародны фонд UNESCO абвясціў дзень роднай мовы — каб хоць у такі дзень на іх загаварылі, пра іх успомнілі.
Родная мова шмат не патрабуе. Але калі ўжо назваў яе роднай, калі лічыш яе такой для сябе — павінен жа быць перад ёй хоць нейкі абавязак. Ці хоць часам пра яе думаць. Калі хоць палова з тых сямідзесяці чатырох працэнтаў, якія падчас апошняга перапісу назвалі роднай мовай беларускую, падумае аб яе лёсе — значыць, не ўсё яшчэ страчана. Хоць адзін дзень. Калі будзе яе афіцыйнае міжнароднае свята.
Калі ты чуеш яе — ці то сучасную літаратурную, ці змешаную «трасянку», або мясцовую дыялектную — ведай, што гэта ўсё яна — наша беларуская мова. Не адварочвайся, а прымі яе, бо яе месца ў тваёй краіне. Нашы бацькі, дзяды і прадзеды нямала зрабілі, каб беларуская мова была прызнаная як роўная сярод іншых моў свету.
Дык не дай загінуць ёй, жывой і непаўторнай, “з легендаў і казак” сатканай, “вобразнай, вольнай, пявучай”, цудоўнай роднай мове.
История праздника.
17 ноября 1999 года Генеральная конференция ЮНЕСКО объявила 21 февраля Международным днем родного языка. Первые торжества прошли в 2000 году. Генеральная Ассамблея ООН поддержала инициативу о провозглашении праздника в 2002 году в Резолюции № Α/RES/56/262. Она призвала страны-члены содействовать сохранению и защите языков народов мира.
Дата праздника приурочена памяти о трагедии, которая произошла в Бангладеше 21 февраля 1952 года. Пакистанская полиция расстреляла участников акции, которые выступали за признание бенгальского языка государственным.
Традиции праздника
В этот день устраиваются просветительские лекции, конференции, семинары. Проходят акции по защите государственного языка. В штаб-квартире ЮНЕСКО в Париже и в ее филиалах устраиваются выставки и презентации, которые посвящаются языкам, организуются праздничные концерты. В образовательных учреждениях проходят тематические занятия. Проводятся конкурсы среди знатоков родного языка. В средствах массовой информации публикуются статьи о действующих и исчезающих языках.
Источник: Schools.by