Мой Акцябрскі
Калі мяне спытаюць сёння,
Чаму люблю я родны кут,
Адразу хутка адкажу:
Тут нарадзіўся, дом мой тут.
Цячэ рачулка Нератоўка,
Якая ўпадае ў Пціч.
Тут салаўі спяваюць звонка,
І чую жураўліны кліч.
Кліча ён у край, дзе пах духмяны,
Дзе луг, і поле, і лясы,
Дзе так цудоўна пахнуць травы,
Ільюцца звонка галасы.
Тут першы раз я стаў на ножкі,
І “мама” першы раз сказаў,
Было мне цяжкавата трошкі,
Але выгляду не падаў.
Пайшоў у сад, затым у школу,
У пятым класе зараз я.
Тут родную вучу я мову,
Яна народная, мая.
У ёй прыгажосць нашых азёраў,
У ёй шолах спелых каласоў,
У ёй голас маці і Радзімы,
Святло ільняных валасоў.
Калі мяне спытаюць сёння,
За што люблю я родны кут,
За тое, што ён даў жыццё мне,
За тое, што жыву я тут!
Тут мае продкі ваявалі,
Змагаліся падчас вайны,
І кроў за зямлю пралівалі
Тут Рудабельшчыны сыны.
Люблю свой край, родны Акцябрскі,
Цудоўны край, бацькоўскі кут!
Тут мама пела калыханкі,
Я нарадзіўся, дом мой тут.
Багдан Борсук, г. п. Акцябрскі.
