Мне падабаецца тут жыць

 

Родны край, Радзіма, Айчына, Бацькаўшчына… Для кожнага чалавека гэтыя словы напоўнены пэўным сэнсам. Чуючы іх, успамінаеш дзяцінства з водарам лугавых кветак і свежаскошанай травы, шматгалосны вясёлы гоман зімовым вечарам на горцы, новенькі ранец са школьнымі прыналежнасцямі, якія хацелася чамусьці ўсе абавязкова ўзяць у школу 1 верасня. Далей – першыя танцы ў мясцовым клубе, на якія, нарэшце, было дазволена збегаць, першыя экзамены, першыя радасці і расчараванні ўжо амаль дарослага жыцця…

І кожны пайшоў сваім шляхам, разышліся сцежкі-дарожкі аднакласнікаў, раскідала іх жыццё па прасторах краіны, і нават за яе межамі.

Я ўдзячна свайму лёсу, што ён пакінуў мяне на маёй радзіме, у родным раёне, у легендарнай Рудабелцы. Некаму па душы гул вялікіх гарадоў з несупынным рухам і шматпавярховымі гмахамі. А я люблю наш утульны, ціхі і спакойны пасёлак.

Вядома, без недахопаў нідзе не абыходзіцца. Кожнаму часу, кожнаму дзяржаўнаму ладу ўласцівы тыя ці іншыя недасканаласці. Ёсць плюсы і мінусы пражывання ў любым населеным пункце.

Ну, давайце паглядзім. Няма ў нас буйных прамысловых прадпрыемстваў. Для эканомікі гэта недахоп. Але, калі паглядзець з другога боку, дыхаем мы чыстым і гаючым паветрам. Гэта неаднаразова адзначалі госці нашага раёна. Адна мая знаёмая-гаражанка, пачуўшы, што я не збіраюся нікуды ехаць на адпачынак, адзначыла: “Ну і праўда. Куды табе яшчэ ехаць? Ты і так жывеш тут, як у санаторыі”.

Мы не баімся позна вечарам ці нават ноччу прайсці па гарадскому пасёлку. Нават не памятаю такіх выпадкаў, калі б на прахожага напалі хуліганы. Дрэнна, што таксі няма. Але маштабы нашага населенага пункта дазваляюць прайсці яго з аднаго канца ў другі не за такі ўжо працяглы час. І дзеці нашы ў межах пэўна вызначанага законам часу могуць спакойна стасавацца на вуліцы. Бацькам асабліва можна не хвалявацца. Абы самі падлеткі бяды якой не нарабілі.

Не скажу, што мала ў нас гандлёвых кропак. А з адкрыццём магазіна “Еўраапт” выбар для пакупнікоў стаў шырэйшы. Працуюць індывідуальныя прадпрымальнікі. І будаўнічыя матэрыялы можа купіць, і мэблю табе пад заказ прывязуць, і інтэрнэт-магазіны ведаюць да нас дарогу. Лекі прадаюцца зараз ў чатырох аптэках. А як зручна, што ў пасёлку ёсць дастаўка кветак на дом! Не маеш магчымасці павіншаваць сам са святам блізкага ці знаёмага чалавека, калі ласка, у патрэбны час букет з віншавальнай паштоўкай будзе ў адрасата. Нават жанчыны для сваіх усялякіх “штучак”, тыпу манікюр-педыкюр, прычоскі, могуць выбраць майстра па душы. Аднойчы давялося даверыць сябе цырульніку ў Брэсце, дык ён доўга здзіўляўся, як гэта ў нашым «мядзвежым» кутку ўмеюць так граматна рабіць жаночыя стрыжкі.

У акцябрскім заапарку ў час школьных канікулаў шумна і весела. У адзін з трох заапаркаў Гомельскай вобласці на экскурсію прыязджаюць і дзеці, і дарослыя з розных раёнаў.

Для развіцця здольнасцей нашых дзяцей створаны добрыя ўмовы. У школе мастацтваў навучаць і пець, і танчыць, і на музыкальных інструментах іграць. Ёсць басейн, спартыўныя секцыі, гурткі на розны густ. Выдатныя педагогі, дзякуючы якім дзеці атрымліваюць перамогі ў шматлікіх конкурсах і спаборніцтвах, прадметных алімпіядах, удала здаюць ЦТ. Вопыт па рабоце з “асаблівымі” дзецьмі да нас едуць пераймаць ужо з усёй вобласці.

А наш унікальны, адзіны ў краіне фестываль “Берагіня”! Дык, скажыце, ці ганарыцца нам няма чым?  

Мне падабаецца жыць менавіта тут. А вам?

Алена СТАРЫНОВІЧ.